Rębiszów to jedna z najstarszych miejscowości Pogórza Izerskiego, której dzieje sięgają czasów średniowiecza. Pierwsze wzmianki o wsi pojawiają się już w dokumentach z 1372 roku, kiedy na tych terenach rozwijało się osadnictwo związane z wyrębem lasów, rzemiosłem i wydobyciem surowców. Sama nazwa miejscowości wywodzi się prawdopodobnie od słowa związanego z „rąbaniem” lub „wyrąbaniem” lasu, co odzwierciedla jej pierwotny charakter.
W okresie nowożytnym wieś stopniowo się rozwijała, czerpiąc korzyści z położenia na trasie lokalnych szlaków handlowych oraz z bogactwa naturalnego otoczenia. W XVIII i XIX wieku duże znaczenie miało funkcjonowanie kamieniołomu bazaltu oraz liczne gospodarstwa wiejskie, które tworzyły podstawę lokalnej gospodarki. W krajobrazie miejscowości do dziś widoczne są pozostałości dawnych wyrobisk oraz tradycyjnej zabudowy przysłupowej i szachulcowej, charakterystycznej dla regionu łużycko-izerskiego.
Na przestrzeni wieków Rębiszów był świadkiem wielu wydarzeń historycznych. Przed II wojną światową należał do Ziem Zachodnich pod administracją niemiecką, a jego mieszkańcy posługiwali się językiem niemieckim. Po 1945 roku wieś została zasiedlona przez Polaków pochodzących z różnych regionów kraju, w tym z dawnych Kresów Wschodnich. Ten proces osiedleńczy sprawił, że współczesna społeczność Rębiszowa ma wielokulturowe korzenie, a tradycje rodzinne są różnorodne, lecz harmonijnie współistnieją.
We wsi zachowały się cenne obiekty historyczne, w tym dwa zabytkowe kościoły – jeden z XV wieku, drugi z XVI wieku – które do dziś stanowią centralne punkty przestrzeni lokalnej. Na cmentarzach i w ich otoczeniu znajdują się liczne epitafia oraz pomniki przypominające o dawnych mieszkańcach oraz o żołnierzach poległych w I wojnie światowej. Cennym świadectwem przeszłości są także archiwalne kroniki, fotografie i wspomnienia przekazywane przez mieszkańców.
Współczesny Rębiszów pozostaje miejscowością, która szanuje swoje dziedzictwo, pielęgnuje pamięć o dawnych pokoleniach i wykorzystuje bogatą historię jako fundament lokalnej tożsamości. Przeszłość widoczna jest zarówno w zachowanej architekturze, jak i w tradycjach, które do dziś odgrywają ważną rolę w życiu wsi.
Źródło opracowania historii:
https://mirsk.eu/rebiszow-historia/